Swords in Wonderland by Vietnam's (ฉบับโครงเรื่องเพื่อขาย)

ขอบคุณ SnapEdit และ AI Art Application

“เจ้าฝึกวรยุทธหมดสิ้นทุกกระบวนท่าแล้ว ข้าไม่มีอะไรจะสอนเจ้า ถึงเวลาที่เจ้าต้องออกท่องยุทธภพ” 

“จอมยุทธ์ที่เก่งย่อมต้องมีกระบี่ที่รู้ใจ จงตามหามันให้พบ”

“ข้าเป็นห่วงเจ้า ข้าจะให้ยันต์อันเชิญ 5 ใบ จงใช้มัน เมื่อคราวจำเป็น”

“ขอให้เจ้ารักษาตัว ข้าไปก่อนแหละ”

ข้าน้อย : เดี๋ยวก่อนจารย์ ท่านจะไปไหน

อาจารย์ : ตามฟอร์มหนัง เจ้ายังต้องเรียนรู้อีกเยอะ

ข้าน้อย : เออ…จารย์จะเลือนหายหรือกลายเป็นใบไม้ ปลิวไปตามลมชิมิ

อาจารย์ : เจ้าถามมากจริง ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง

ข้าน้อย : อ้อ……ข้ารู้แล้วววว ท่านจะใช้ควันพรางตัวแล้วหายไปแน่เลย

อาจารย์อึ้งสักพัก คิดในใจ 

“มันรู้อีกแหละ นี้คือสาเหตุที่ข้าให้เจ้าออกจากสำนัก ไม่ไว้หน้าข้าเลย” 

อาจารย์ : ไม่ใช่ที่เจ้าพูดทั้งหมด ข้างหลังเจ้ามีคนหล่อเดินมา

ผมรีบหันหลัง ไม่เห็นมีใครสักคน มองไปรอบข้างก็ไม่มี “ไหนจารย์…ข้าไม่เห็น…” อาจารย์ไปไหนแล้ว หันมาอีกที อาจาย์ได้หายไปแล้ว “โถ่…อาจารย์ ข้าน้อยรู้สึกเสียใจ” (เออ…มึงยังไม่รู้ตัว) ขณะนี้ กระปมรู้สึกเศร้าใจมาก อาจารย์อันเป็นที่รักได้จากข้าน้อยไปเสียแล้ว 

“จำไว้ ยามใดที่เจ้าโกรธแค้น เสียใจ อย่าเก็บมัน”

“จงดึงพลังด้านมืดมาใช้ให้เป็นประโยชน์”

ข้าน้อยจดจำทุกคำสั่งสอนของอาจารย์ได้ ตอนนี้ข้าน้อยจะเก็บความโศกเศร้าให้เป็นพลัง ในเมื่อสำนักไม่ต้องข้า ข้าจะไปตายเอาดาบหน้า นาทีนี้จะดาบเล็กหรือดาบใหญ่ ไม่สำคัญแล้ว 

ส่งแรงใจให้ข้าน้อยด้วยนะขอรับ

นิยายแต่งขึ้นเพื่อขาย สนใจติดต่อได้ครับ